We di fol?
Door: Arnoud
Blijf op de hoogte en volg Arnoud
28 November 2013 | Sierra Leone, Kailahun
Nou, verspreid over het terrein, maar Wolf heeft het meeste in zijn buik. Wolf vs kip (=fol): Wolf winner by (permanente) knock out. Ik wist niet dat honden op kippen jagen en ze eten, maar hij moet zijn naam eer aan hebben willen doen. Dat kan ik dan wel weer waarderen. Of die kip heeft hem lopen sarren; de rest van de kippenclub laat ie namelijk met rust. Ik kan wel even 15.000,00 lappen aan de eigenaar. Ach, is zo’n drie euro, dat kan er nog wel vanaf. Hij blij (kleine winst), ik blij, Wolf blij. Tsja, die kip wat minder denk ik. Ach, misschien is de kippenhemel wel heel leuk. En zonder honden.
Maar Arnoud, je liep toch zo te klagen over de afwezigheid van eieren in Kailahun de afgelopen tweeenhalve maand? Kippen zijn er zat, zelfs zonder die ene. Mensen weten echter niet hoe ze de kippen aan de leg moeten krijgen. En al helemaal niet op een plaats waar ze de eieren weer terug kunnen vinden. Zonde, ja zeker. De eieren hier, als ze er zijn, komen uit India. Logisch.
Voor de cocoa en koffie hetzelfde verhaal. Deze twee natuurlijke rijdommen van Kailahun district, worden in de meest rauwe vorm geexporteerd. Door veelal westers geleide organisaties. De boeren krijgen een schijntje, maar vinden het prima. Ze weten toch niet wat ze er verder mee moeten en geld is welkom. Op brommertjes wordt in beperkte mate gemalen koffie gehaald uit Guinnea. Duur. Chocola heeft niemand hier gezien. Zonde, verdere productie in Kailahun zou werk en geld verschaffen voor de bevolking. En koffie met een chocolaatje natuurlijk. Altijd lekker.
Rijst dan? Nou de rijst wordt ook vooral geexporteerd. Alleen lokaal wordt de eigen geteelde rijst gegeten. Boeren zwichten voor het snelle, maar beperkte geld. De gegeten rijst komt hier uit Pakistan. Of all places. En duurder natuurlijk dan als de lokale rijst hier verwerkt zouden worden. Goed verhaal voor de exportbedrijven, minder goed voor de locals. Misschien dat de Pakistanies de volgende keer wat opium mee kunnen sturen. Zou het in combinatie met de rumpakketjes zeker goed doen bij de bevolking.
Maar gelukkig komen de NGO’s, gerund door locals, het goed maken. Nou ja, een beetje dan. De geplande waterput is er wel, maar doet het niet. Van het budget van tien miljoen voor de put is namelijk maar zo’n anderhalf miljoen echt gebruikt. Ik zal jullie de fijne maniertjes om de rest van het geld te spenderen aan familie en drank besparen. Creativiteit en elkaar helpen kent geen grenzen in deze. Hoewel het logisch is, want de mensen hebben weinig te makken, is het toch een nadeel van geheel lokaal gerunde NGO’s. Zo’n half jaar na de feestelijke opening en foto’s blijkt het geld in een bodemloze put te zijn gegooid. Nou ja, was het maar in de put gegooid, dan hadden de locals toch nog iets waardevols uit de waterput gehaald.
Grote projecten zoals een school krijgen wel wat meer controle. Hier wordt zo’n 50% van het geld echt goed besteed. En de school staat dus wat langer overeind. Kleine uitdaging zijn de leraren. Ze zijn er wel, maar hun kennis en vaardigheden kunnen wel een likje verf gebruiken. Of twee. Verder lastig: ze krijgen geen salaris. Om dit goed te maken, moeten de kids geld meebrengen om examens enzovoorts te mogen doen. En wat extra om een voldoende te krijgen. Dan begrijp ik wel dat boeren en andere klein verdieners voor het snelle geld van de exportbedrijven gaan. Morgen moet het broodtrommeltje van zoonlief weer gevuld worden. En buiten de paar duizend Leones gaat er misschien ook wel een ei uit India in. Altijd lekker.
Goed, die ontwikkeling van Kailahun gaat dus niet zo makkelijk. Zeker omdat Kailahun het gebied van de politieke oppositie is. De regering vindt het dus wel prima zo. Belanchelijk slechte toegangsweg? “Ja, gaan we morgen wat aan doen. Dan betalen we ook de salarissen van de leraren, de District Council staff en die anderen.” En de waardevolle landbouw opbrengst gaat dus rapido het land uit. En die ontwikkelingsprojecten, nou, het plaatje is wel duidelijk denk ik.
Ik zeg: laat al deze westerse interventies nou maar eens even voor wat het is. Nu worden producten worden geexpoteerd en de bevolking wordt afhankelijk van het geld van NGO’s, zonder dat de beoogde ontwikkelingshulp altijd effect heeft. Zou het niet beter zijn om ze gewoon lekker met rust te laten? Onafhankelijkheid, initiatief en inventiviteit komen pas als er geen hulp meer is. Tuurlijk is het goed om eventjes een westerse trainer te sturen die uitlegt hoe je cocoa kan verwerken. Of iemand die leraren of doktoren traint. Korte kennisoverdracht, that’s it.
Voor mij dus ook: korte kennisoverdracht. Ik wil namelijk wel wezenlijk bijdragen. Ik denk dat ik dat een jaar heb gedaan, maar dat een tweede jaar weinig zinvol is. De frisse wind is immers dan niet meer zo fris en de systemen (belasting, NGO coordinatie, performance based salarissen) die ik heb proberen op te zetten hebben tijd nodig. Beter over een jaartje of twee weer terugkomen om wat bij te snoeien. Hopelijk heeft de centrale overheid zich dan ook echt gecommiteerd aan de centralisatie, met bijbehorende salarissen en fondsen. Want zonder dat gaan de leden van de District Council staff op zoek naar andere vormen van inkomsten en zijn ze nauwelijks aanwezig. Snap ik. Maar ja, zit ik daar in mijn eentje... Mijn werk wordt gewaardeerd en daardoor den ik dat mijn vertrek ook een belangrijk signaal is.
Ik ga het hier wel missen, maar zie ook wel weer uit naar luxe. De vliegtuigstoel, bijbehorend eten en een krant lijken me hemels. Haha, wie had dat gedacht. Licht ’s avonds en een matras waar de springveren niet uitkomen. Ook heerlijk. Maar toch, dit jaar is geweldig, juist door de simpelheid. Heerlijk om los te zijn van tijdschema’s, mobiele telefoons, nette kleding en het complete wereldnieuws. Kerstshows is de winkels zullen bizar, maar ook wel weer vertrouwd overkomen. Vanaf de 10de december (da’s snel!!!) kom ik met jullie een biertje of iets anders doen! Mooie en bizarre verhalen zat!
Groeten,
Your man in Kailahun
Maar Arnoud, je liep toch zo te klagen over de afwezigheid van eieren in Kailahun de afgelopen tweeenhalve maand? Kippen zijn er zat, zelfs zonder die ene. Mensen weten echter niet hoe ze de kippen aan de leg moeten krijgen. En al helemaal niet op een plaats waar ze de eieren weer terug kunnen vinden. Zonde, ja zeker. De eieren hier, als ze er zijn, komen uit India. Logisch.
Voor de cocoa en koffie hetzelfde verhaal. Deze twee natuurlijke rijdommen van Kailahun district, worden in de meest rauwe vorm geexporteerd. Door veelal westers geleide organisaties. De boeren krijgen een schijntje, maar vinden het prima. Ze weten toch niet wat ze er verder mee moeten en geld is welkom. Op brommertjes wordt in beperkte mate gemalen koffie gehaald uit Guinnea. Duur. Chocola heeft niemand hier gezien. Zonde, verdere productie in Kailahun zou werk en geld verschaffen voor de bevolking. En koffie met een chocolaatje natuurlijk. Altijd lekker.
Rijst dan? Nou de rijst wordt ook vooral geexporteerd. Alleen lokaal wordt de eigen geteelde rijst gegeten. Boeren zwichten voor het snelle, maar beperkte geld. De gegeten rijst komt hier uit Pakistan. Of all places. En duurder natuurlijk dan als de lokale rijst hier verwerkt zouden worden. Goed verhaal voor de exportbedrijven, minder goed voor de locals. Misschien dat de Pakistanies de volgende keer wat opium mee kunnen sturen. Zou het in combinatie met de rumpakketjes zeker goed doen bij de bevolking.
Maar gelukkig komen de NGO’s, gerund door locals, het goed maken. Nou ja, een beetje dan. De geplande waterput is er wel, maar doet het niet. Van het budget van tien miljoen voor de put is namelijk maar zo’n anderhalf miljoen echt gebruikt. Ik zal jullie de fijne maniertjes om de rest van het geld te spenderen aan familie en drank besparen. Creativiteit en elkaar helpen kent geen grenzen in deze. Hoewel het logisch is, want de mensen hebben weinig te makken, is het toch een nadeel van geheel lokaal gerunde NGO’s. Zo’n half jaar na de feestelijke opening en foto’s blijkt het geld in een bodemloze put te zijn gegooid. Nou ja, was het maar in de put gegooid, dan hadden de locals toch nog iets waardevols uit de waterput gehaald.
Grote projecten zoals een school krijgen wel wat meer controle. Hier wordt zo’n 50% van het geld echt goed besteed. En de school staat dus wat langer overeind. Kleine uitdaging zijn de leraren. Ze zijn er wel, maar hun kennis en vaardigheden kunnen wel een likje verf gebruiken. Of twee. Verder lastig: ze krijgen geen salaris. Om dit goed te maken, moeten de kids geld meebrengen om examens enzovoorts te mogen doen. En wat extra om een voldoende te krijgen. Dan begrijp ik wel dat boeren en andere klein verdieners voor het snelle geld van de exportbedrijven gaan. Morgen moet het broodtrommeltje van zoonlief weer gevuld worden. En buiten de paar duizend Leones gaat er misschien ook wel een ei uit India in. Altijd lekker.
Goed, die ontwikkeling van Kailahun gaat dus niet zo makkelijk. Zeker omdat Kailahun het gebied van de politieke oppositie is. De regering vindt het dus wel prima zo. Belanchelijk slechte toegangsweg? “Ja, gaan we morgen wat aan doen. Dan betalen we ook de salarissen van de leraren, de District Council staff en die anderen.” En de waardevolle landbouw opbrengst gaat dus rapido het land uit. En die ontwikkelingsprojecten, nou, het plaatje is wel duidelijk denk ik.
Ik zeg: laat al deze westerse interventies nou maar eens even voor wat het is. Nu worden producten worden geexpoteerd en de bevolking wordt afhankelijk van het geld van NGO’s, zonder dat de beoogde ontwikkelingshulp altijd effect heeft. Zou het niet beter zijn om ze gewoon lekker met rust te laten? Onafhankelijkheid, initiatief en inventiviteit komen pas als er geen hulp meer is. Tuurlijk is het goed om eventjes een westerse trainer te sturen die uitlegt hoe je cocoa kan verwerken. Of iemand die leraren of doktoren traint. Korte kennisoverdracht, that’s it.
Voor mij dus ook: korte kennisoverdracht. Ik wil namelijk wel wezenlijk bijdragen. Ik denk dat ik dat een jaar heb gedaan, maar dat een tweede jaar weinig zinvol is. De frisse wind is immers dan niet meer zo fris en de systemen (belasting, NGO coordinatie, performance based salarissen) die ik heb proberen op te zetten hebben tijd nodig. Beter over een jaartje of twee weer terugkomen om wat bij te snoeien. Hopelijk heeft de centrale overheid zich dan ook echt gecommiteerd aan de centralisatie, met bijbehorende salarissen en fondsen. Want zonder dat gaan de leden van de District Council staff op zoek naar andere vormen van inkomsten en zijn ze nauwelijks aanwezig. Snap ik. Maar ja, zit ik daar in mijn eentje... Mijn werk wordt gewaardeerd en daardoor den ik dat mijn vertrek ook een belangrijk signaal is.
Ik ga het hier wel missen, maar zie ook wel weer uit naar luxe. De vliegtuigstoel, bijbehorend eten en een krant lijken me hemels. Haha, wie had dat gedacht. Licht ’s avonds en een matras waar de springveren niet uitkomen. Ook heerlijk. Maar toch, dit jaar is geweldig, juist door de simpelheid. Heerlijk om los te zijn van tijdschema’s, mobiele telefoons, nette kleding en het complete wereldnieuws. Kerstshows is de winkels zullen bizar, maar ook wel weer vertrouwd overkomen. Vanaf de 10de december (da’s snel!!!) kom ik met jullie een biertje of iets anders doen! Mooie en bizarre verhalen zat!
Groeten,
Your man in Kailahun
-
28 November 2013 - 16:52
Hermien Embsen:
Ik ben blij dat je terugkomt.
Je kunt mooi schrijven en daar heb ik het afgelopen jaar ook bijzonder van genoten...............maar ik heb je 100x liever face-to-face. We hebben je echt gemist afgelopen weekend met de Sinterklaas. Anneke had een LetterRap gemaakt, super gaaf. Ik hoop dat jij er volgend jaar bij bent en bas, Angie, Leon en nr2!!!!
Ik wens je een voorspoedige reis en ik hoop je binnenkort weer te spreken. Je bent van harte welkom in Twente en anders spreken we elders in het land af. Nederland is klein en heeft toegankelijke wegen, dat waardeer ik bijzonder.
Warme groet, ook van Ton, Hermien -
28 November 2013 - 17:06
Pa:
Wederom een hartstikke leuk bericht, je hebt ook talent als schrijver.
Fijn te lezen dat je het toch naar je zin hebt gehad. Het meest sprak mij aan je zinsnede van "om los te zijn van etc". Tja, het spreek mij aan maar ik doe het niet, jij wel en dat vind ik fantastisch van jou en zwak van mij. Koop op mijn kosten maar een lekkere afscheidsmaaltijd voor je hond, Boefje. En jij mag ook mijn kosten een paar lekkere biertjes oid nemen in Freetown. Betaal je dat heel graag bij thuis komst terug.
Afscheid nemen is meestal niet leuk.
De Fransen hebben een geweldig gezegde namelijk partir c'est mourire un peu. en zo is het.
De tegenstrijdigheid is ook leuk, soms is na afscheid nemen terugkomen ook leuk zo niet nog leuker.
Hopelijk kun je je na 10 december nog even onttrekken aan de waan van de dag en de vaak overdreven luxe die uitgestald ligt en toch gekocht worden, waar ik overigens ook deel van uitmaak. Dit ondank de crisis die volgens mij voor een groot gedeelte ons wordt aangepraat.
Beter zou het zijn deze tijden te bestempelen als "er is gewoon ietsje minder veel", we bezuinigen niet maar draaien de overdaad iets terug. "exit moet het zijn als "daar moet de overheid voor zorgen".
De zelfredzaamheid van mensen moet toenemen.
Alle lezers wens ik bij deze alvast een fijn en gezond Nieuwjaar toe.
Paul, vader van Arnoud -
28 November 2013 - 17:45
Bob:
Ha Arnoud,
Mooi verhaal. En dan heb je het alleen maar over het geld dat daar aankomt. Voor die tijd is er al een heel deel blijven hangen bij andere organisaties, vaak met goed bedoelende mensen. Er komt dus echt bizar weinig terecht bij de lokale mensen, en dan wordt er nog weinig mee gedaan ook.
Misschien moeten we de hulp gewoon dichter bij huis geven. En daar ver weg geen schade aanrichten en mensen gewoon hun eigen economie laten opbouwen. Eindproducten kopen in plaats van grondstoffen.
Half december praten we verder.
Mooie verhalen, en onwijs gaaf dat je dit gedaan hebt!
Tot snel.
Bob -
28 November 2013 - 21:29
Paula:
Goede beslissing om voorlopig afscheid te nemen, Arnoud. Je geeft er heel duidelijk argumenten voor. Met het afscheid is het niet voorbij. De ervaringen die je hebt opgedaan zullen altijd hun nut hebben door ze mee te nemen op je reis door het leven, privé of in het werk. Wie weet wat het allemaal nog gaat brengen voor jou en voor de mensen in Kailahun?
Meerdere personen hebben opgemerkt dat je boeiende, afwisselende en humoristische teksten schrijft. Je hebt meer gedaan dan alleen dáár zijn: je hebt ons er deelgenoot van gemaakt. Je was echt een beetje 'our man in Kailahun'. Maar natuurlijk zien we je graag terug!
Groet uit Schagen -
28 November 2013 - 23:15
Janine:
Hoi Arnoud, wijs besluit lijkt me zo.
Maar wel jammer dat we de interessante updates moeten missen dan.
Succes met afscheid en terugkomen!
Groet, Janine -
29 November 2013 - 03:25
Toine:
Mooie verhalen maat. Geniet van het 'normale' leven thuis weer. Ben benieuwd hoe lang je het vol gaat houden tot het volgende avontuur. Ik stem ervoor dat je je analytisch vermogen ook op onze samenleving en cultuur los laat en er om de zoveel tijd over blijft rapporteren. Tegen de achtergrond van je afgelopen jaar lijkt me dat interessant. En als je nou echt zin hebt in wat extravagant genieten; kom effe een biertje doen bij ons in Australië.. -
29 November 2013 - 11:27
Sabine:
Ha Arnoud, goede beslissing denk ik! Heb genoten van al je verhalen!! Goede reis terug en misschien wel tot binnenkort :-p. Groetjes, Sabine -
01 December 2013 - 10:52
Maarten G:
Goed gedaan Arnoud! Mooi assessment van de effectiviteit van NGO's. Geniet van je laatste dagen daar, voor je weer in het gesjeesde NLD staat met al haar mooie en minder mooie dingen. Ik kom 6 dec thuis vanaf Somalie.
Maarten -
07 December 2013 - 08:45
Marco:
Hi Arnoud,
Ik heb altijd genoten van je verhalen en veel bewondering voor je.
Tijdens het hardlopen heb ik veel aan je gedacht.
Hopelijk kunnen we binnenkort weer een keer spinnen
Goede reis.
Groet,
Marco -
09 December 2013 - 18:28
Maria:
Genoten van je mooie verhalen.
Goede reis en welkom weer in het koele Holland!
Tot gauw, maria
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
