At worlds ends
Door: Arnoud
Blijf op de hoogte en volg Arnoud
11 Februari 2013 | Sierra Leone, Kailahun
Kailahun, 27 jan- 09 feb 2013
Freetown, verharde wegen tot Kenema, daarna aangestampt grind. Daarna gravel, gevolgd door zandpaden. Na Pedembu hobbelige zandpaden, daarna een opeenvolging van kuilen. Het laatste stuk dezelfde kuilen, maar nu ook nog een paar mooie, uitdagende schuine stukken. Net niet breed genoeg voor een auto. Dus dat kan prima. Tegenligger? Dan moet er dus een van de twee in zijn achteruit over diezelfde kuilen. Mooi, zeventien kilometer met een 4x4 auto in meer dan een uur...
Maar dan paradijs Kailahun, mijn stek deze twee jaar. Oke, oke, geen internet, telefoon, krant, electriciteit en tekort aan water, maar eigenlijk ben ik daar al aangewend. Kailahun is top! Ik heb geen internet, geen kooktoestel oid en geen elektriciteit in mijn huisje, maar eigenlijk is het huisje super. Net iets boven het centrum van het stadje, rustig, mooi uitzicht, best schoon (moest mezelf even inspannen, maar dan heb je ook wat...) en zowaar een wc waar je op kan zitten. Water is er voor mij nu nog voldoende, dus er kan gedoucht worden (of iets wat daar op lijkt) en de wc kan worden door gespoeld (toch wel fijn). Dus ik eet lekker op straat in het stadje, maak daar een praatje en leef eigenlijk daar. Net als eigenlijk de hele bevolking. Gelukkig wordt ik, in tegenstelling tot andere westerlingen, niet ziek van het eten op straat. Prima, lekker en gezellig dus! En ook goed voor het oefenen van mijn Krio. Een internet dongel is aangevraagd, maar dat schijnt nog wel even te duren. En dan nog maar zien of ie werkt. Zelfde geldt voor kooktoestel. Ach, gelukkig heb ik vrienden gemaakt bij Save the Children, dus kan ik nu daar even internetten.
Het is hier prachtig. Het stadje bruist, omdat iedereen hier op straat leeft. Generators zorgen voor electriciteit voor muziek en tv als er voetbal is. Want die twee zaken zijn belangrijk, da’s logisch. Het klimaat hier is een stuk fijner dan in Freetown, ’s avonds koelt het af naar zo’n 20 graden, da’s toch wel fijn. ’s Ochtends rennen, door het dorp, omhoog, omhoog, tot ik uit zie over de jungle met hierin verstopte dorpjes. Dan naar beneden over paadjes, door de jungle, tot de grens met Guinnee, dan terug. De zon komt op, ik kijk nu uit over Kailahun en de jungle, prachtig. Dan weer door het dorp waar de kinderen naar hun school lopen en mij alle maal ‘Poemoej’ toeschreeuwen. Betekent ‘whiteman’, maar klinkt als een aanmoediging ;-)
Dan het werk. Hier is zat te doen en kan een behoorlijke impact maken. Ik heb een tijdje nagedacht over waar en hoe te beginnen, maar ben er uit. En van start. De District Council is blij met mijn aanwezigheid en mijn initiatieven. Uitdagingen zat, maar we maken er wat van en slepen de jeugd hierin mee. Volgende keer hierover meer! Nu hopen dat internet niet uitvalt tijdens het posten van de blog en dan op naar een lokaal barretje voor een Star Beer (‘Premium Quality’, hahaha) met twee ‘ticha den’ (leraren) uit de US en Sally, verpleegster uit de Filipijnen (ook VSO). Morgen finale van de Africa Cup. Gekkenhuis. Komende week dus brandstof tekort voor essentiele zaken. Maakt niet uit.
Ps: Heb gisteren en eergisteren het ‘zwarte boekje’ uitgelezen. Super mooi, bedankt voor jullie gave stukjes. Irene, extra bedankt, en nog gefeliciteerd!!!
Freetown, verharde wegen tot Kenema, daarna aangestampt grind. Daarna gravel, gevolgd door zandpaden. Na Pedembu hobbelige zandpaden, daarna een opeenvolging van kuilen. Het laatste stuk dezelfde kuilen, maar nu ook nog een paar mooie, uitdagende schuine stukken. Net niet breed genoeg voor een auto. Dus dat kan prima. Tegenligger? Dan moet er dus een van de twee in zijn achteruit over diezelfde kuilen. Mooi, zeventien kilometer met een 4x4 auto in meer dan een uur...
Maar dan paradijs Kailahun, mijn stek deze twee jaar. Oke, oke, geen internet, telefoon, krant, electriciteit en tekort aan water, maar eigenlijk ben ik daar al aangewend. Kailahun is top! Ik heb geen internet, geen kooktoestel oid en geen elektriciteit in mijn huisje, maar eigenlijk is het huisje super. Net iets boven het centrum van het stadje, rustig, mooi uitzicht, best schoon (moest mezelf even inspannen, maar dan heb je ook wat...) en zowaar een wc waar je op kan zitten. Water is er voor mij nu nog voldoende, dus er kan gedoucht worden (of iets wat daar op lijkt) en de wc kan worden door gespoeld (toch wel fijn). Dus ik eet lekker op straat in het stadje, maak daar een praatje en leef eigenlijk daar. Net als eigenlijk de hele bevolking. Gelukkig wordt ik, in tegenstelling tot andere westerlingen, niet ziek van het eten op straat. Prima, lekker en gezellig dus! En ook goed voor het oefenen van mijn Krio. Een internet dongel is aangevraagd, maar dat schijnt nog wel even te duren. En dan nog maar zien of ie werkt. Zelfde geldt voor kooktoestel. Ach, gelukkig heb ik vrienden gemaakt bij Save the Children, dus kan ik nu daar even internetten.
Het is hier prachtig. Het stadje bruist, omdat iedereen hier op straat leeft. Generators zorgen voor electriciteit voor muziek en tv als er voetbal is. Want die twee zaken zijn belangrijk, da’s logisch. Het klimaat hier is een stuk fijner dan in Freetown, ’s avonds koelt het af naar zo’n 20 graden, da’s toch wel fijn. ’s Ochtends rennen, door het dorp, omhoog, omhoog, tot ik uit zie over de jungle met hierin verstopte dorpjes. Dan naar beneden over paadjes, door de jungle, tot de grens met Guinnee, dan terug. De zon komt op, ik kijk nu uit over Kailahun en de jungle, prachtig. Dan weer door het dorp waar de kinderen naar hun school lopen en mij alle maal ‘Poemoej’ toeschreeuwen. Betekent ‘whiteman’, maar klinkt als een aanmoediging ;-)
Dan het werk. Hier is zat te doen en kan een behoorlijke impact maken. Ik heb een tijdje nagedacht over waar en hoe te beginnen, maar ben er uit. En van start. De District Council is blij met mijn aanwezigheid en mijn initiatieven. Uitdagingen zat, maar we maken er wat van en slepen de jeugd hierin mee. Volgende keer hierover meer! Nu hopen dat internet niet uitvalt tijdens het posten van de blog en dan op naar een lokaal barretje voor een Star Beer (‘Premium Quality’, hahaha) met twee ‘ticha den’ (leraren) uit de US en Sally, verpleegster uit de Filipijnen (ook VSO). Morgen finale van de Africa Cup. Gekkenhuis. Komende week dus brandstof tekort voor essentiele zaken. Maakt niet uit.
Ps: Heb gisteren en eergisteren het ‘zwarte boekje’ uitgelezen. Super mooi, bedankt voor jullie gave stukjes. Irene, extra bedankt, en nog gefeliciteerd!!!
-
11 Februari 2013 - 14:48
HERMIEN EMBSEN:
Fijn om je zo te volgen vanaf de start. Je schrijft het beeldend, dus het gaat echt voor mij leven. Natuurlijk willen we straks weten wat je doet en hoe dat er allemaal aan toe gaat, maar ook het waarom? De vraag die jij je al stelde voordat je er aan begon, blijft mij persoonlijk intrigeren.
Terwijl jij je inzet voor ontwikkelingswerk aan de andere kant van de wereld, voer ik hier een gesprek met iemand over particuliere initiatieven, waarmee het onrecht en de ongelijkheid in de wereld door sommigen wordt aangepakt. Ik ken zo’n initiatief voor de kinderen in de mijnen in India. Het blijven projecten waar ik altijd positief over ben. Mijn gesprekspartner heeft me echter kunnen overtuigen van het belang om dergelijke initiatieven te koppelen aan structureel geld en aan overheden. Ook maakte ze me meer bewust van het belang van de betrokkenheid van onze overheid en de overheid ter plekke. Volgens mij een visie, die jij volkomen met haar deelt………….
Warme groet vanuit een Twents landschap met de laatste (?) restjes sneeuw.
-
11 Februari 2013 - 14:50
Pa:
Wat fijn om zulke fijne en goede berichten over jou te kunnen lezen.
Je bent nu 4 weken weg en dat lijkt aan de ene kant lang maar ook weer niet.
Het doet mij echt heel goed om te lezen dat je het naar je zit hebt op je semi tijdelijke woon- en verblijfplaats.
Je beschrijving van wat je zag tijdens het hardlopen deed mijn adrenaline toenemen. Geweldig dat uitzicht heel iets anders dan mijn hardloop uitzicht over de vlakke weilanden in Driel en omgeving.
Van donderdag tot en met zondag 10 februari Mauro te logeren gehad. Dorien en ik hebben van het manneke genoten.
Nu maandag 11 feb (verjaardag van mijn pa), dus the day after, druk met waan van de dag, belastingformulier voor zowel Dorien als voor mijzelf in aan het vullen.
Met uitstellen bereik je niets, je moet het toch doen dus aan de bak.
Bij ons in de lage landen geen spectaculaire ontwikkelingen. Hoog te punten nou ja hoog te punten, het heeft wederom pittig gesneeuwd en er staat een venijnige koude wind, geen fijn hardloop weder.
Lieve groet van Pa en ik zou zeggen enjoy -
11 Februari 2013 - 16:29
Sabine:
Heeej die arnoud! Fantastisch om te lezen dat je geniet van het avontuur en voldoende fijn gezelschap om je heen hebt en de eerste lijnen zijn gelegd voor een mooie en succesvolle placement. Geniet van alle indrukken en blijf posten, ik volg :-) groetjes vanuit vso bangladesh! -
15 Februari 2013 - 14:15
Maarten En Gwenda:
Super goed verhaal! Als je dan zelf niet op reis kunt is het extra leuk om avonturen van anderen te lezen. Maar..... wij zijn sinds afgelopen maandag ook weer aan een avontuur begonnen en ze heet Sueli. Nu dus lekker relaxen en ontspannen thuis, weer eens wat anders ;) -
23 Februari 2013 - 10:22
Roos Sprangers:
Ha Arnoud,
Geweldig om te lezen! En ZO herkenbaar! Alles!!! Leefomstandigheden, simple life! Mijn gesprekjes zijn precies als die van jou inclusief het van Persie stuk en ja, ik volg ook de Premier league ging helemaal vor Burkina in de Afrika cup (omdat ik daar verliefd werd op Afrika). Hardlopen ook, precies zo, de aanmoediging van kids op straat, Muzungu (blanke)!! Weet soms echt niet wat ze zeggen maar fanaseer er altijd een hoop positiefs bij..haha!
Ik schrijf mn blog altijd in word en plak ze daarna (om internet frustratie te voorkomen).
Enjoy life and we'll keep in touch!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
